TPZ.al është një media online e pavarur. Përpjekja jonë është të sjellim lajme, analiza dhe komente, në shërbim të interesit publik.
Z. Gurra kemi nderin t’ju propozojmë për kandidat.
Kush më mirë se ju do t’i shërbente këtij qyteti që ka humbur busullën në labirinthet e betonit e pisllëkut…
Mesazhi mbyllej: Ju presim në orën 07:59 pranë zyrave tona- Me nderime shefi i koalicionit ABEOK, z. Selami Jenishehri.
Shoh orën, 7:30. U vesha shpejt e shpejt, dola vrull për te selia e koalicionit.
Afër zyrave një turmë e harbuar brohoriste emrin tim. Dikush i drejtohej turmës me britma që të përqafonte kandidatin (mua). Unë s’kisha rrugë tjetër veç t’i dorëzohesha vullnetit të harbuar të turmës. Ishte hera e parë që përballesha me një harbim e admirim të tillë.
Aty për aty, mes një admirimi të harbuar, të cilin e zbulon krejt papritur, fillon sendërtohet një ambicie e përgjumur. Ndoshta kishte qenë aty gjithmonë, e kishin parë të gjithë, veç unë jo.
Simpatizantët bënin gjithë ato nderime, njerëz të famshëm që uronin krejt papritur, sidomos shefi i ABEOK.
Po shijoja ëndjen e të shkëlqyerit, m’u mbush mendja t’i shërbeja një gjinie të re, politikës, si kandidat, kandidat për i parë i qytetit.
Pa pritur më fringëlliu një mendim; a i kam vërtetë këto cilësi të cilat m’i evidentoi papritur shefi sqimëmadh i partisë, z. Selami(?).
U futa të shoh rrjetet sociale dhe mediat për të vërtetuar.
Fama ishte bërë virale; armik i despotizmit, i etur për liri, i djegur për t’i shërbyer popullit…i armatosur me dije politike, letrare, filozofike, orator hazërxhevap…ishin kryetituj të statuseve në rrjet e media.
U mallëngjeva, fillova të qaj, më kapi një inat i papërshkrueshëm- si është e mundur që nuk më kanë vlerësuar deri tani?!
Më erdhi inat, më kishin shfrytëzuar gjithë jetën talentin falas. Mu kujtua inati që pati përfshirë filozofin e njohur, Volter, të cilit ia shfrytëzonte kapacitetin e jashtëzakonshëm mbreti Frederik, nuk ia dinte as për nder, e tallte në sallonet aristokratike.
“Mos ia vini re, portokallin e shtrydhim, i pimë lëngun dhe e lëkurën e hedhim përtokë”, - tallej Frederiku me Volterin.
Idhnak siç ishte Volteri, fiks si unë tani, kur e patën pyetur se me ç’punë merrej, qe përgjigjur: “Po laj këmishët e palara të mbretit”. E kishte fjalën për prodhimtarinë intelektuale të Frederikut, të cilën ia sistemonte vetë Volteri.
E kisha dashur gjithë jetën lirinë, dëshirën për të kontribuar si i pari, nuk isha vlerësuar…erdhi dita- po vlerësohesha. Nuk më ndalonin lotët, e qara u bë ngashëryese dhe e zëshme…
Babi, babi…çohu se do ikim te lodrat, ora 10, çohu babi…më zgjoi vajza 5-vjeç.
