IDE, 16 Maj 2020, 11:19

Tirana po bëhet si Ramallahu

Tirana po bëhet si Ramallahu


Nga Ilir Babaramo

Territori i Teatrit Kombëtar është kthyer në një fushëbetejë. Dramaciteti i përplasjes, egërsia e deklaratave,  po ngjason gjithnjë e më shumë me  konfliktin e palëve në Gaza, apo Bregun Perëndimor, ku arabë e izraelitë përleshen për të penguar apo lejuar ndertimin e ngulimeve të kolonëve. Lufta është ekzistenciale.

Me të gjitha mjetet e mundshme që ta rrok mendja njerëzore.

Shikoni cfarë po ndodh në Tiranë. Skena vertet lunatike. Shefi i opozitës i pari, pastaj një natë më pas kryetarja e partisë tjeter të opozitës, e cila është dhe gruaja e kryetarit të shtetit, thyejnë karantinën dhe në krye te militantëve gdhihen tek godina e teatrit me frikën se mos fadromat e pushtetit shkojnë natën për ta shembur.

Skena absurde e sureale, që ndodhin rrallë dhe në territore të pushtuara.

Prej shumë e shumë muajsh , perplasja që ka nisur 20 vjet më parë, palët i ka cuar në akte te skajshme.

Kryeministri duket se e ka betejën e jetës. A thua se bëhet fjalë për Malin e Tempullit. Ka përdorur cdo institucion apo individ që kontrollon vetem për të arritur qëllimin. E nisi me dallkaukun e Institutit të Ndërtimit, i cili firmosi një ekspertizë sipas së cilës godina e Teatrit nuk është e sigurte dhe rrezikon të shembet nga një tërmet i mundshem.

Si për ironi të fatit,pak javë më pas një tërmet shkundi Shqipërinë qëndrore. Teatri nuk u prek nderkohë që suvatë ,që Shkreli kishte shtuar ne muret e zyrës së kryeministrit u shëmbën. Por Rama dhe luogotenente i tij në bashki nuk u ndalën. Tashmë kishin gjetur dhe Fushën që berit të teatrit ti rripnin gjashtë palë lëkure, gjashte kulla që do ndertoheshin nga privati në tokë publike.

Me një këmbëngulje Sizifi, duke përdorur gjithë bateritë e pashtershme të propagandës, duke blerë heshtjen , veset , dobësitë njerëzore të disave që flisnin në emër të komunitetit të artistëve, menduan se ia hodhën.

Palët u ulën në negociata. Aty filloi zhgënjimi i parë. Fusha, ai që lëndinat e Edenit i ka gjetur në bashki, u thotë përfaqësuesve të "certifikuar" se nuk mund te realizojë nje prej kërkesave teknike te tyre: skenën e lëvizshme.

Të gjithe shqyen sytë nga habia. Regjisori veteran, Leka Vetingu, duhet ta mbajë mend se rotativin qe i kërkonin Fushës për Teatrin e ri Kombëtar e kishte dhe kinoteatri modest i Dervicanit që në vitet 80 të shekullit te kaluar.

Fusha u terhoq nga ndërtimi i teatrit, por jo nga projekti i kullave në tokë të bashkisë. Kjo është temë tjetër.

Tani gjithe vëmendja po përqëndrohet tek Teatri, ku po luhet nje farsë që na bën gazin e botës : drejtuesit e opozitës po kërcënojnë me zjarr dhe gjak. Rama ndjen një kënaqësi perverse duke i parë të poshteruar tek kalojnë natën jashtë dhe në vakt pandemie.

Gjithësesi një zgjidhje duhet gjetur për Teatrin.

Jo deus ex machina, jo me fadroma një natë karantine.

Duhet hequr dorë nga veprimet frenetike. S' ka përse të organizohen kinse mbledhje të këshillit bashkiak. Bota nuk po pret me ngut nga Tirana që të gjejë vaksinën e covid 19. Të mos bëhemi gazi i botës!

Dy zgjidhje po kristalizohen mes palëve: restaurim i godinës ekzistuese duke mbrojtur kështu vlerat e saj historike, ose shembja dhe ndërtimi i një teatri të ri.

Për secilin opsion ka argumenta pro dhe kundër. Le të gjykohet secili prej tyre.! Qeveria të shpallë një moratorium!

Qytetarët të dëgjojne argumentet e ekspertëve, jo vetëm të atyre që kanë kaluar në vetingun e Lekës. Pas moratoriumit të qeverisë, drejtuesit e opozitës ,të heqin dorë nga deklaratat histerike. Dhe në fund qytetarët e kryeqytetit të vendosin në një referendum, se cilin projekt mbështesin. Kjo është procedura më normale në një vend normal evropian. Tirana nuk është Rramallahu, kryeqyteti i autoritetit palestinez.