TPZ.al është një media online e pavarur. Përpjekja jonë është të sjellim lajme, analiza dhe komente, në shërbim të interesit publik.
Më 24 tetor, tha ajo, burri i saj u thirr të shërbente në bazë të urdhrit për mobilizim të Kremlinit. Ai fillimisht u dërgua në Smolensk, afër kufirit me Bjellorusinë. Pas disa lëvizjesh, njësiti i tij më 31 dhjetor u dërgua në vijën e frontit në rajonin ukrainas të Luhanskut.
Ajo tha se njësiti i burrit të saj kishte mungesë të theksuar të pajisjeve dhe ushtarët nuk kanë ushqim të mjaftueshëm. Ata, sipas saj, furnizohen me ushqime që ua dërgojnë familjarët. “Por, ata po i kërcënojnë se do t’i privojnë edhe nga kjo”, tha Savochkina.
Të pyetur për apelin publik të ushtarëve, qeveria rajonale në Jarosllav, ku njësiti zyrtarisht është i vendosur, tha se po e heton këtë apel.
Familjarët e ushtarëve thanë se ata po planifikojnë të dorëzojnë një ankesë zyrtare para prokurorëve ushtarakë në Moskë?
Nuk ka shifra zyrtare se sa ushtarë rusë kanë dezertuar që kur Moska nisi pushtimin në shkurt të vitit 2022. Të paktën tre dezertorë dihet se janë ndjekur penalisht në gjykatat ruse.
Në një raport të publikuar në nëntor, që bazohej në raportimet e mediave ruse, Instituti për Studime të Luftës, me seli në SHBA, tha se qindra ushtarë besohet se kanë dezertuar dhe janë fshehur në të paktën shtatë lokacione në rajonet lindore ukrainase të Donjeckut dhe Luhanskut.
“Gjendja morale dhe psikologjike e forcave ruse në Luhansk dhe Donjeck është jashtëzakonisht e ulët”, thuhej në raport. “Humbjet e mëdha në fushëbetejë, mobilizimi, duke i dërguar njerëzit pa trajnime në fronte të luftës, dhe furnizimet e dobëta kanë çuar në rastet e dezertimeve”.
Viktoria, gruaja e një ushtari tjetër që u shfaq në video, tha se bashkëshorti i saj, Ivani, u dërgua në vijën e frontit me pothuajse asnjë trajnim. Pasi ai pranoi urdhrin për t’u paraqitur për detyrë më 23 tetor, ajo tha se ata nisën shpejt të blinin pajisjet personale për të: veshmbathje, kutinë e ndihmës së shpejt, beretat. Atij iu dha edhe një thes gjumi dhe një uniformë nga zyra për rekrutim.
Njësiti i Ivanit fillimisht ishte dërguar në Smolensk, ku iu nënshtrua trajnimeve bazike dhe trajnimeve me armë, tha Viktoria, e cila kërkoi që të mos i publikohej mbiemri.
Pasi lëvizën në disa lokacione, atyre iu dhanë armët më 31 dhjetor në rajonin Voronezh, afër kufirit me Ukrainën. Më pas ata u dërguan në front të luftës. “Ata u dërguan në Ukrainë, nuk kishte më trajnime. Asgjë”, tha ajo. “Atyre iu dhanë armë të reja që kurrë më parë nuk i kishin mbajtur në duar. Mund të kenë qëndruar aty për tri ditë dhe më pas u dërguan menjëherë në vijën e frontit”.
Ivani i kishte thënë asaj se komandantët i urdhëruan ata që të nisnin sulmet, por ukrainasit sulmuan me artileri, dhe pjesëtarët e njësitit të tij u detyruan të vraponin dhe të iknin për shtatë kilometra. “Ne nuk kemi asgjë për ta mbrojtur vetveten: nuk kemi pajisje, asgjë, vetëm armët revolet dhe duart tona”, kishet thënë Ivani, sipas Viktorias.
Pas kësaj, tregoi Viktoria, njësiti nisi të refuzonte urdhrat për t’u kthyer në frontin e luftës. “Për këtë, ata duan t’i akuzojnë për dezertim. Ata kanë thënë: ‘Ne nuk kemi asgjë për të luftuar. Pse duhet të luftojmë kundër tankeve vetëm me mitralozë’”, tha ajo.
“Ka shumë djem, që të gjithë duket se janë të bashkuar” si njësit, tha ajo. “Por, tani ata po tentojnë t’i ndajnë në mënyrë që të mos mund të rezistojnë”.
Pasi i nxorën jashtë, tha ajo, njësia u tha komandantëve: “Ne nuk do të shkojmë më tej. Nuk ka kuptim që ne të luftojmë kundër tankeve me këto armë: Çfarë jemi ne, mish për top?”.
Më pas komandanti u betua dhe i kërcënoi, tha Ivani, sipas Viktorias. “Hiqni jelekët antiplumb, dorëzoni armët, kthehuni në Rusinë tuaj. Nëse arrini atje, bravo, nëse nuk arrini, do të jeni të zhdukur në luftë”, citohet të ketë thënë ky komandant. /REL
